Paradijs

Ik heb mijn eigen paradijsje, zomaar in mijn stadse achtertuin. De weelderig bloeiende blauwe Wisteria filtert de steeds sterker wordende zonnestralen tot een aangenaam, zacht licht en vult de lucht met een zware, zoete geur. Een onafgebroken zoemende zwerm bijen doet zich tegoed aan haar nectar. Een zingende merel, een fluitende koolmees en een koerende duif verderop zorgen voor de muzikale omlijsting. Zittend aan mijn picknicktafel kan ik alleen maar rondkijken, opsnuiven en genieten. Alle dingen die ik van plan was om te doen, stel ik tot nader order even uit. Ik voel me zielsgelukkig, het is alsof ik op m’n plek val, oplos in het geheel.

Er bestaat even geen tijd, geen to-do-lijstje, niets anders dan het hier en nu. Het onderscheid tussen mij en de wereld om me heen vervaagt. Ik bèn de bloemen, de bijen, de vogels.

Het resoneert met het non-dualistische denken dat door de eeuwen heen door mystici, filosofen en andere leraren is verwoord. Er is geen binnen en buiten, geen subject en object, slechts één ondeelbare werkelijkheid die zichzelf ervaart. Elk onderscheid is een illusie. Wat ik normaal als "ik" beschouw, is niet meer dan een golf in een oneindige oceaan van zijn. Alles is één. Alles is Bewustzijn, alles is Liefde, alles is God. Geen nieuw inzicht maar een feest om zo in de vroege ochtend te mogen ervaren.

Zou Spinoza, een van de eerste non-dualisten in de westerse filosofie, iets dergelijks ervaren hebben, toen hij tot de conclusie kwam dat God en de Natuur één en hetzelfde zijn? Voor hem was er maar één substantie, die hij God of de Natuur noemde. Niet een God als schepper van de wereld, maar God als de wereld zelf, als de eeuwige substantie die zichzelf uitdrukt in oneindige wijzen van zijn. Alles wat bestaat, is een expressie van die ene werkelijkheid, van God, tegenwoordig vaak aangeduid met Bewustzijn.

Hoe bijzonder in dit kader was de boodschap van Suzanne Giesemann vanochtend! Vrij vertaald schreef ze in haar daily message: “Kijk om je heen, kijk met nieuwe ogen. Wat als dat wat je ziet en hoort geen bloemen, bijen en vogels zijn, maar Liefde in haar volledige expressie? Wat als het allemaal een spel van Bewustzijn is en dit Bewustzijn die Liefde door jou heen ervaart? Als je dit beseft, ga je Liefde zien in alle dingen en alle wezens, en ga je je realiseren dat ook jij Liefde bent in volle expressie. Jij bent de Liefde en het leven zelf ... en dat is Go(e)d.” Alsof ze wist dat ik vandaag in de tuin zou gaan zitten.

Zittend in een wolk van bloesemgeuren en met het zachte gezoem van de bijen om mij heen, ervaar ik het goddelijke in haar puurste vorm, zonder woorden, zonder geloofssysteem en zonder afstand. Niet als objectieve observant maar als onlosmakelijk onderdeel, als slechts een golf in de oneindige oceaan van bewustzijn.

En dat gewoon in mijn achtertuin…