Wat is dat toch, dat ik nog steeds iets moet overwinnen om mijn eigen hart te volgen en niet het hart van een ander? Sta ik voor de etalage en zie ik een klein Boeddhabeeldje staan. Ik ben net een kamertje aan het inrichten voor mijn schrijverijen en meditaties en denk: 'Ha, zoiets moet ik hebben!' Bij een meditatieplek hoort immers een Boeddhabeeldje. Dat zie ik bij zoveel mensen om mij heen. Bovendien laat ook ik me graag door het boeddhisme inspireren.
Naast de Boeddha staat een romantisch beeld van een jonge vrouw met een wijde rok waar een vogeltje op neergestreken is. Mijn hart maakt een sprongetje en ik kan een glimlach niet onderdrukken. Daar wordt ik echt blij van, daar gaat mijn hart sneller van kloppen. Het heeft niets met meditatie te maken maar blijkbaar wel met mijn hart. Ik kijk nog even naar de kleine Boeddha. Het is jammer maar die kan me bij nader inzien niet echt bekoren. Na wat aarzelen besluit ik de Boeddha te laten voor wat het is en neem de vrouw met het vogeltje mee naar huis.
Gelukkig schijnt de Boeddha zelf benadrukt te hebben dat we hem niet moeten volgen maar dat we alles in het leven zelf moeten onderzoeken. Ik moet denken aan het boek Siddhartha van Herman Hesse, dat mij raakte. Siddhartha onderneemt een pelgrimstocht met als reden ‘afscheid te nemen van iedere leer en van iedere meester om zo op eigen kracht mijn doel te bereiken of te sterven.’ Ook de verheven Gaudama Boeddha, die hij op zijn pad tegenkomt, volgt hij niet, ondanks dat hij beseft dat dat een verlicht en volmaakt mens is. Als hij de Boeddha verlaat, beseft hij ‘dat hij iets verloren had, dat iets in hem gestorven was, dat hem zijn hele jeugd vergezeld had en eens zijn geestelijk bezit had gevormd, de wens namelijk om leermeesters te hebben, het verlangen om steeds weer een andere leer te horen.’ Wat klinkt me dat bekend in de oren. Ondanks mijn sektarische jeugd, die me huiverig heeft gemaakt voor goeroes, voor mensen die het allemaal precies weten, heb ik nog altijd een diep verlangen om geleid te worden, om me helemaal op iemand te kunnen verlaten. En dus is net als voor Siddhartha, een belangrijk onderdeel van mijn aardse ‘pelgrimstocht’ niet te vertrouwen op de leer van anderen maar zelf te ontdekken, naar mijn hart te luisteren en dat te volgen. Al is dat in de aanschaf van een beeldje voor mijn nieuwe kamer.
Comments