Ik ontdekte in Umbrië dat mijn eigen waarneming me vaker misleidt dan ik dacht. Over krekels, kleurenblindheid, kwantumfysica en onze filterende hersenen. Zie jij wat ik zie?

Ik ben geen politiek dier en geen activist, maar word wel uitgedaagd om na te denken over mijn eigen burgerschap. Misschien tijd om een stapje buiten mijn eigen vierkante meter te zetten?

Waarom lopen we eigenlijk, heuvel op, heuvel af, terwijl het zoveel makkelijker kan? Tijdens mijn pelgrimstocht door Umbrië ontdekte ik dat langzaam reizen iets heel anders is dan gewoon onderweg zijn.

Een beschouwing over vermoeidheid, veerkracht en de stille wijsheid van het lichaam dat, koppig en trouw, verdergaat – ook als het hoofd wil stoppen.

Franciscus van Assisi noemde alle dieren zijn broeders en zusters. Tijdens een pelgrimswandeling in zijn voetsporen ontdekte ik hoe mooi – en hoe moeilijk – het is om zo te kijken naar al wat leeft.

Onze lieve Diwi is ingeslapen en het huis is in rouw. Niet alleen ik, ook de twee andere poezen missen haar. Hebben ze dan toch bewustzijn?

Hij denkt anders, gelooft anders en kiest anders. Het brengt me een beetje in verwarring. Maar ik hou van hem en laat hem vrij.

Er lijkt geen einde te komen aan de stroom negatieve nieuwsberichten. Het stelt mijn geloof in de goedheid van de mens ernstig op de proef. Tijd voor een reflectie.

Zittend in een wolk van bloesemgeuren en bijengezoem, ervaar ik het goddelijke, zonder woorden en zonder geloofssysteem. En dat gewoon in mijn stadse achtertuin...

De stapels boeken op het tafeltje naast de bank blijven maar groeien. Boeken die ik graag zou lezen. Toch lees ik maar zo weinig. Waar laat ik toch me door tegenhouden?

Vorige week was het de week van de lentekriebels. Maar wat maakt dat we op iemand verliefd worden? Een reflectie.

Het leven is een spel. Soms een leuk spel, soms een stom spel. Maar het moet gespeeld worden.

en daarom schrijf ik wat ik schrijf...

Is het dan nooit eens echt klaar?

Vanochtend de laatste les afgerond van de cursus ‘schrijven met spirit’. Wat een openbaring! 😊

'Daar boven in de hemel, hoe fijn is het daar'...

Ze zijn als de drie heksen in mijn leven. Of zijn het engelen? En ze heten alle drie 'Jo' ...

In de Happinez stond een voorpublicatie van Susan Smits nieuwe boek ‘De tweede helft van je leven’. Ik zit inmiddels in de 'derde helft'.

"Je bent nog zoveel meer”, zegt Danielle Hermeler in haar podcast. Het doet me stilstaan bij de vraag wie ik ten diepste ben...

Recent las ik ‘Nietzsches tranen’ van Irvin D Yalom, een prachtig boek. Een paar fragmenten raakten me in het bijzonder.