top of page
Francisca Flinterman

Hartenmoed

“Verander MOET in MOED en durf je hart te volgen” staat op een kaartje dat ik afgelopen week kreeg. Vanochtend kon ik dat meteen in de praktijk brengen. Zondagochtend, echt een dag voor reflectie, meditatie, wat lezen, wat schrijven en ik was dan ook van plan om me een poosje op mijn nieuwe kamertje terug te trekken. Maar lopend door mijn huis kwam ik van alles tegen wat schreeuwde om actie. De wasmand die barstensvol is, een plantenbak die na een paar droge dagen om water vraagt, het kattenvoer dat nodig aangevuld moet worden, een mailtje dat ik naar een jarige wil sturen. En dan zijn er nog allerlei opruimklussen, het gevolg van een recente interne verhuizing, en dingen die ik graag zou willen doen, zoals een kast schilderen en schilderijtjes ophangen.


“Wat je hand vindt om te doen” zei mijn moeder altijd. Nou, mijn hand vindt eigenlijk altijd iets om te doen. Ik zou meer willen focussen op wat mijn hart vindt om te doen. Het kaartje doet me realiseren dat het niet alleen gaat om prioriteiten stellen maar ook om de moed vinden om te doen wat ik ten diepste zou willen doen. Het is een rare paradox. Ik word zo blij van een boek lezen dat me raakt, van een moment van verdieping, van verkregen inzichten op papier zetten, waarom heb ik daar dan moed voor nodig? Waarom maak ik zo weinig tijd vrij voor wat ik zo graag zou willen doen?


Ik moet denken aan Jezus’ uitspraak “de geest is wel gewillig maar het vlees is zwak”. Hoewel mijn lichaam er voor zover ik weet niets mee te maken heeft, is er wel iets in mij wat mij tegenhoudt dat te doen wat mijn geest zou willen dat ik deed. Het is deels gemakzucht want praktische activiteiten in huis vragen minder lef en geestelijke inspanning dan meditatie, reflectie of schrijverijen. Maar meer nog is het angst. Een vage, ongedefinieerde angst die me weerhoudt me open te stellen, stil te worden en te ontvangen, de controle te verliezen, me kwetsbaar te maken, me te laten raken en geestelijk in beweging te komen. Dan blijf ik liever hangen in de veiligheid van de praktische, aardse dingen. Of, als ik daarvoor te moe ben, in een niet te ingewikkelde TV serie die me meeneemt in een virtuele wereld.


Er ligt een wereld voor mij open maar ik huiver nog hem te betreden. In het verlengde van de wankelmoed, het mooie woord dat Désanne van Brederode heeft geïntroduceerd, wens ik mezelf hartenmoed toe. Vanochtend heb ik die alvast gehad.

48 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


bottom of page