“Je bent nog zoveel meer”, zegt Danielle Hermeler in haar podcast ‘Wie ben je écht en waarom je dat wilt weten’.[1]
Het doet me denken aan een kort gesprekje dat ik ooit had met een vroegere werkgever. Ik voelde me ingewikkeld over iets wat niet helemaal goed was gegaan en verwijzend naar het persoonlijkheidsmodel het Enneagram zei ze: “Je bent een echte één”. En ze koppelde er meteen een handelingsadvies aan vast. Maar waar ik me in eerste instantie heel erg in het beeld van De Perfectionist (type nr. 1 in het Enneagram) had herkend, was ik toch gaan twijfelen. Bovendien knelde het label me. “Ik ben misschien een één, maar ik ben veel meer dan dat,” antwoordde ik dan ook. “Ik ben ook een vrouw, een Flinterman, een ‘vissen’, een bèta, product van mijn opvoeding, en nog heel veel meer”.
Hoewel Danielle het anders bedoelde, komt haar conclusie wel op hetzelfde neer. Klamp je niet vast aan een specifiek etiket, zelfs niet aan een uitspraak als ‘we zijn allen één, we zijn puur energie’. Dat is natuurlijk helemaal waar en dat klinkt lekker spiritueel maar daar kan je in de praktijk niet mee uit de voeten. We zijn het hele spectrum, van professie, rollen en persoonlijkheid, tot puur licht en liefde. En we zijn altijd meer.
De rollen die ik in mijn leven vervul, de opleiding die ik gevolgd heb en de baan die ik op me genomen heb, vormen een soort flexibele mantels of schillen om mijn diepste kern heen. Ze vormen als het ware mijn buitenkant, de dingen die ik tijdens een voorstelrondje over mezelf zou vertellen. Tegelijkertijd zijn ze ook echt onderdeel van wie ik ben. En dat geldt misschien nog wel meer voor mijn persoonlijkheid, mijn karaktereigenschappen, mijn ingesleten patronen. Mijn persoonlijkheid met al haar kwaliteiten en valkuilen maken dat ik me op deze aarde beweeg zoals ik me beweeg en me uit zoals ik me uit. Niet alleen de algemeen geaccepteerde en mooie kanten, maar ook de wat donkerder kanten, maken dat ik ik ben. En hoe fijn om me te realiseren dat ik mijn valkuilen en donkere kanten ook mag zien als doorgeschoten kwaliteiten of verdedigingsmechanismen en dat ik die met empathie mag bejegenen.
Ik ben inderdaad puur licht en energie maar wel een stukje energie met een verhaal, een geschiedenis, een pad dat ik gevolgd ben, keuzes die ik heb gemaakt en keuzes die ik elke dag nog steeds maak. Dat verhaal is nooit af. Het is pas af op mijn sterfbed en wellicht dan nog niet eens. ‘Worden wie ik ten diepste ben’ betekent niet dat ik naar iets verhevens hoef te streven maar juist dat ik me bewust word van wie ik allang ben. En dat ik me realiseer dat dat in essentie goed is.
Afgelopen week kwam ik in een oud mapje ineens nog wat visitekaartjes van mijn werk tegen. ‘Dr. J.F. Flinterman, senior adviseur…’ Ik keek er vervreemd naar, het voelde zo ver weg. Ooit was ik dat maar sinds twee jaar hoort dat niet meer bij mij. Mijn opleiding pakt natuurlijk niemand me ooit af maar die titel heeft zijn betekenis verloren nu ik het werkende leven heb verlaten. Dat stukje ‘ik ben’ heb ik vervangen door nieuwe invullingen. Schrijver, kunstenaar, vriendin, vrijwilliger... Daarnaast ben ik ook puur licht en liefde. En ik ben dus nog zoveel meer…😊
En een hele lieve, wijze, fijne, grote Zus 💋❤️